Vivo estas nefacila. Interesante, se oni akceptas tion, gxi estas iom pli facila. Cxar oni almenaux ne hontas, se io ne sukcesas, se oni sentas malforta, malcerta, nekapabla sekvi la vojon, kiun oni devas sekvi, aux ecx ne vidas tiun vojon.
Se mi sentas senkonsola, mi devas ekvidi min staranta en la vivo. En tiu malfacila vivo, kiel en vento. Kaj devas kompreni: gxis nun mi sukcesis vivi. Mi estas suficxe forta vivi. Mi estas ja ankoraux cxi tie, en cxi tiu mondo, en cxi tiu mia vivo. Mi ne estas perdita, mi tute bone scias, kie mi estas: cxi tie, sur miaj piedoj. Mi devas nur iri antauen, pasxo post pasxo.
Interesante, mi ofte devas senti mizera, antaux ol mi povas senti forta. Se mi havas komfortan vivperiodon, mi ne bezonas fortigi min kaj mi ecx estos pli kaj pli malforta, gxis mi volas fari nenion.
Nincsenek megjegyzések:
Megjegyzés küldése